Ur. 21 sierpnia 1892 r. w Ciężkowicach – zm. 14 lipca 1970 r. w Tarnowie

W 1908 r. ukończył I Gimnazjum im. K. Brodzińskiego w Tarnowie. W l. 1908-1912 studiował na Wydziale Prawa UJ. Doktorat z prawa obronił w 1913 r. Po studiach zmienił nazwisko z Weiss na Lubieniecki (po swojej babce ojczystej). Praktyki aplikacyjne odbywał w znanych tarnowskich kancelariach adwokackich, m.in. dr Tadeusza Tertila. W październiku 1918 r. był sekretarzem Komitetu Samoobrony w Tarnowie i wziął czynny udział w wydarzeniach, które nastąpiły w nocy z 30 na 31 X 1918 r., w wyniku których oswobodzono Tarnów.  W 1908 r. ukończył I Gimnazjum im. K. Brodzińskiego w Tarnowie. W l. 1908-1912 studiował na Wydziale Prawa UJ. Doktorat z prawa obronił w 1913 r. Po studiach zmienił nazwisko z Weiss na Lubieniecki (po swojej babce ojczystej). Praktyki aplikacyjne odbywał w znanych tarnowskich kancelariach adwokackich, m.in. dr Tadeusza Tertila. W październiku 1918 r. był sekretarzem Komitetu Samoobrony w Tarnowie i wziął czynny udział w wydarzeniach, które nastąpiły w nocy z 30 na 31 X 1918 r., w wyniku których oswobodzono Tarnów.  

W II RP wzięty adwokat. Był też doradcą prawnym Zarządu Dóbr XX Sanguszków z Gumnisk. Przyjaźnił się z księciem Romanem Sanguszko. Od 1936 r. właściciel okazałej, modernistycznej kamienicy na rogu ulic Nowego Światu i Słowackiego. Wieloletni prezes drużyny piłkarskiej Tarnovia. Był przewodniczącym sekcji kinematograficznej Towarzystwa Szkoły Ludowej. To dzięki m.in. jego staraniom TSL wybudowało przy ulicy Staszica kino nazwane dziś „Marzeniem”.

W 1940 r. aresztowany przez gestapo, po przesłuchaniach i torturach osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz, a następnie w Buchenwaldzie. Przeżył słynny marsz śmierci z Buchenwaldu do Dachau w zimie 1945 r. Schorowany powrócił do Tarnowa. Pracował do emerytury, jako adwokat, a także radca prawny. Należał do wielu stowarzyszeń m.in. działał w Zrzeszeniu Prawników Polskich, w Izbie Adwokackiej, w ZBOWiD.

Chorował na cukrzycę. W latach 60. amputowano mu nogę. Mieszkał w małym mieszkaniu przy ulicy Wałowej 8, władze komunistyczne nie pozwoliły  mu się bowiem wprowadzić do jego przedwojennej kamienicy. Pochowany w rodzinnym grobowcu na Starym Cmentarzu w Tarnowie.