Marian Styliński („Strzała”) (1898-1942) urodził się 31 lipca 1898 roku w Górze Ropczyckiej. Uczył się w Szkole Kupieckiej w Tarnowie. W roku 1911 był jednym ze współtwórców ruchu skautowego w Tarnowie. Od 1912 roku należał także do Związku Strzeleckiego. 4 sierpnia 1914 roku, wraz z bratem Janem, wyruszył na Oleandry z pierwszą grupą ochotników z Tarnowa. Walczył pod Opatowcem i Nowym Korczynem. Po reorganizacji służył w 5 Pułku Piechoty I Brygady Legionów. Ranny w bitwie pod Konarami, uznany został za inwalidę. W 1916 roku powrócił do Legionów. Po kryzysie przysięgowym wcielony do wojska austriackiego, walczył m.in. na froncie włoskim.

Kilkakrotnie ranny, w lutym 1918 roku uciekł ze szpitala i powrócił do Tarnowa. Jako członek POW został Komendantem Oddziału Lotnego. Oddział ten sam zorganizował, wyekwipował i szkolił. Jego członkowie zatrzymywali pociągi z bydłem wywożonym do Austrii, odbijali aresztowanych, prowadzili także służbę wywiadowczą. Członkowie oddziału, uzbrojeni i przeszkoleni, odegrali w nocy z 30 na 31 października 1918 roku kluczową rolę w zajęciu Powiatowej Komendy Wojsk i uzyskaniu znajdującej się tam broni.

Marian Styliński również walczył jako ochotnik w obronie Lwowa i wojnie polsk-bolszewickiej. Zwolniony z wojska w 1921 roku przez kilka lat gospodarował na Kresach jako osadnik wojskowy, a w 1925 roku, po założeniu rodziny, zamieszkał z żoną w Burzynie. Od 1934 roku był burmistrzem Tuchowa. W 1940 roku został, prawdopodobnie na skutek donosu jednego z byłych podwładnych, aresztowany i osadzony w więzieniu w Tarnowie. W roku następnym trafił do obozu w Auschwitz, gdzie został rozstrzelany w 1942 roku.