Juliusz Albinowski
Doktor prawa, generał audytor cesarskiej i królewskiej Armii i generał dywizji Wojska Polskiego.
Juliusz Albinowski (1856-1929) urodził się 5 marca 1856 roku w Tarnowie. Był absolwentem gimnazjum w Tarnowie, później studiował prawo na uniwersytecie w Krakowie. W 1876 roku wstąpił do armii austro-węgierskiej. Został żołnierzem stacjonującego we Lwowie 30 Galicyjskiego Pułku Piechoty.
Od 1896 roku był pułkownikiem, a w roku 1904 mianowany został generałem-majorem. W I wojnie światowej brał udział w szeregach armii austriackiej, na froncie rosyjskim i włoskim. Był również komendantem szkoły podchorążych w Krakowie, gdzie kształcili się przyszli oficerowie Legionów Polskich i armii polskiej. Kursy oficerskie ukończyło ponad 100 legionistów.
1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała podporucznika (generał brygady) i zaliczony do rezerwy armii.
Pełnił funkcję przewodniczącego komisji weryfikacyjnej dla oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. 1 marca 1921 roku został powołany do służby czynnej oraz zatwierdzony w stopniu generała podporucznika. 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku. 26 października 1923 roku prezydent Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji.
Po odejściu z wojska mieszkał we Lwowie, gdzie zmarł 2 listopada 1929 roku.
Był założycielem i pierwszym prezesem Związku Oficerów Wojska Polskiego w Stanie Spoczynku we Lwowie.