Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) urodził się 18 listopada 1860 roku w Kuryłówce na Podolu. W latach 1872-1878 uczył się w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Po ukończeniu studiów został nauczycielem w Instytucie Muzycznym, ale w 1881 roku wyjechał za granicę kształcić się dalej. Naukę kontynuował w Berlinie i Wiedniu. Jako koncertujący pianista zadebiutował w roku 1887 w Wiedniu, a w roku następnym wystąpił w Paryżu. W 1891 roku odbył pierwsze tournee po Stanach Zjednoczonych, gdzie odniósł wielki sukces i zamieszkał na dłuższy okres.

W 1897 roku stał się właścicielem dworu i majątku w Kąśnej Dolnej, niedaleko Tarnowa. Dworek w Kąśnej Dolnej położony jest przy drodze z Jastrzębiej do Ciężkowic. Dwór otoczony jest parkiem założonym prawdopodobnie na przełomie XVIII i XIX wieku. Park zajmuje powierzchnię około 16 hektarów, a na jego terenie znajduje się duży staw. Sam budynek powstał około roku 1833, w ostatnich latach XIX stulecia został za sprawą Paderewskiego przebudowany. Paderewski spędzał w Kąśnej Dolnej miesiące letnie. W roku 1898 przyjechał tu ze swoją przyszłą żoną Heleną Górską i synem - Alfredem. Rok później, już po ślubie, Paderewscy przyjechali do Kąśnej na lato, Ignacy Paderewski uczestniczył w lokalnych dożynkach, spotykał z włościanami i poznawał okolice w trakcie licznych wycieczek.
W roku 1900 Paderewski spędził w Kąśnej dwa miesiące - czerwiec i lipiec po powrocie z Ameryki. Podobnie by ł o w latach 1901 i 1902. Według zachowanych relacji po raz ostatni Paderewski odwiedził Kąśną Dolną w roku 1910, po uroczystościach odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Dworek w Kąśnej Dolnej, który był w posiadaniu rodziny Paderewskich do roku 1903, jest jedynym zachowanym do dzisiaj domem Paderewskiego.
W 1908 roku na zlecenie artysty wykonano pomnik upamiętniający zwycięstwo w bitwie pod Grunwaldem. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się w Krakowie w roku 1910.
Po wybuchu I wojny światowej rozpoczął działalność na rzecz Polski i Polaków. Był jednym ze współzałożycieli komitetów pomocy Polakom w Paryżu i Londynie. W Szwajcarii, wraz z Henrykiem Sienkiewiczem, założył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.

W 1915 roku wyjechał ponownie do USA. Tam kontynuował działalność polityczną. To za sprawą Paderewskiego postulat odbudowy państwa polskiego znalazł się w styczniu 1918 roku wśród 14 punktów programu pokojowego prezydenta Woodrowa Wilsona. Od sierpnia roku 1917 Ignacy Paderewski był przedstawicielem Komitetu Narodowego Polskiego na Stany Zjednoczone.

W grudniu 1918 roku powrócił do Polski. Najpierw przybył do Gdańska, a potem do Poznania. Jego przyjazd do Wielkopolski stał się impulsem do wybuchu powstania.
16 stycznia 1919 roku objął funkcję premiera i ministra spraw zagranicznych. W tym samym roku reprezentował Polskę, wraz z Romanem Dmowskim, na konferencji pokojowej w Wersalu. W czerwcu 1919 roku podpisał w imieniu Polski traktat wersalski. W grudniu tego samego roku podał się do dymisji i wyjechał z Polski. Na krótko powrócił do polityki w roku 1920, gdy został stałym przedstawicielem Polski w Lidze Narodów.

W 1922 roku wyjechał ponownie do USA i powrócił do koncertowania. Po śmierci Józefa Piłsudskiego, w drugiej połowie lat trzydziestych był współorganizatorem Frontu Morges, organizacji opozycyjnej wobec rządów sanacji. Nazwa pochodziła od nazwy miejscowości w Szwajcarii, gdzie mieszkał wówczas Paderewski. Współinicjatorem powołania antysanacyjnego porozumienia był generał Władysław Sikorski, a zrzeszało ono m.in. takich polityków jak Karol Popiel, Józef Haller i Wojciech Korfanty. Członkowie Frontu chcieli powołania Paderewskiego na urząd prezydenta państwa, a wspólnym kandydatem na urząd premiera był Wincenty Witos.

Po wybuchu II wojny Paderewski powrócił do działalności politycznej i niepodległościowej. 21 grudnia 1939 roku powołany został decyzją prezydenta Władysława Raczkiewicza w skład Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, został także przewodniczącym tej namiastki Sejmu na emigracji. We wrześniu 1940 roku po raz ostatni wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by zabiegać o poparcie dla sprawy polskiej i kredyty na uzbrojenie armii.
Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku na zapalenie płuc. Pochowany został na Narodowym Cmentarzu w Arlington. W 1992 roku trumna z jego prochami sprowadzona została do Polski i spoczęła w krypcie archikatedry świętego Jana w Warszawie. Był kawalerem Orderu Orła Białego, Orderu Odrodzenia Polski, Orderu Imperium Brytyjskiego i francuskiej Legii Honorowej. Pośmiertnie odznaczony został krzyżem Virtuti Militari.